Prekursory monoamin i sole litu

Stany depresyjne i maniakalne są związane z zaburzeniami syntezy i przemian monoamin. Zgodnie z teorią serotoninową zmniejszenie stężenia 5-HT w mózgu jest odpowiedzialne zarówno za reakcje depresyjne, jak i maniakalne. Zwolennicy udziału amin katecholowych w patogenezie zaburzeń afektywnych wiążą stany maniakalne z nadmiernym wpływem DA i NA, a depresje z niedoczynnością układów katecholaminowych. Wydaje się, że zarówno 5-HT, jak i aminy katecholowe mogą odgrywać istotną rolę przy uwzględnieniu równowagi czynnościowej pomiędzy tymi grupami amin. Próby stosowania prekursorów monoamin (5-HT i L-DOPA.) mają więc znaczne uzasadnienie teoretyczne, trzeba jednak przyznać, że uzyskane wyniki są dalekie od zadowalających i prowadzone są intensywne badania nad ustaleniem ich wartości i zakresu wskazań. Niektóre z tych wskazań omówiono uprzednio. Lit znalazł zastosowanie w leczeniu schorzeń afektywnych szczególnie w profilaktyce dwufazowej choroby afektywnej, ponadto ma również znaczenie w leczeniu depresji, a także zaburzeń ruchowych, wynikających z nadmiernej aktywności mechanizmów dopaminergicznych (np. pląsawica typu Huntingtona), Po raz pierwszy o korzystnym wpływie węglanu litu w stanach maniakalnych doniesiono w 1949 r., do lecznictwa wprowadzony jednak został dopiero na początku lat sześćdziesiątych.