Sok zoladkowy

Czynność wydzielnicza żołądka wiąże się z licznymi gruczołami znajdującymi się w jego błonie śluzowej. Różnią się one od siebie morfologicznie i czynnościowo. Gruczoły błony śluzowej dna i trzonu żołądka zawierają trzy rodzaje komórek, z których komórki główne wytwarzają proenzym pepsyno-gen, komórki okładzinowe wytwarzają wolny kwas solny, a komórki dodatkowe wytwarzają śluz. Wydzielinę śluzową wytwarzają również gruczoły błony śluzowej części wpustowej żołądka. Kwas sokiy, fizjologiczny składnik soku żołądkowego jest bodźcem pobudzającym wydzielanie soku żołądkowego, uczynnią proenzym pep-synogen do pepsyny, stwarzając optymalne warunki do jej działania. Kwas solny wywiera swoisty wpływ na niektóre składniki pokarmu (włókna elastyczne, tkanka łączna), czyniąc je bardziej podatnymi na działanie pepsyny. Aktywność enzymatyczna soku żołądkowego zależy od zawartości kwasu solnego. Kwas solny jest wytwarzany w komórkach okładzinowych błony śluzowej żołądka z dwutlenku węgla, wody i chlorku sodowego, przy udziale anhydrazy węglowej. Najwyższe stężenie kwasu solnego w soku żołądkowym wynosi 150 mmol/l a pH może się zawierać w granicach 1,5?2,2. Stwarza to optymalne warunki trawienia białek przez pepsynę. Kwas solny poza czynnością związana z procesem trawienia, pełni ważną funkcję obronną, niszczy bowiem bakterie chorobotwórcze i inne drobnoustroje przedostające się do żołądka z pokarmem.